नमस्कार मित्रांनो.
काल रात्री आपल्या दोघांमध्ये घरगुती विषयावरून मत भेद काय झाले. रागाच्या भरात किती सहज बोलून गेला रे तू माझ्या घरातून चालती हो आणि सगळी नाटक तुझ्या तुझ्या घरात करायची. एवढे बोलून तोंडावर पांगरून घेऊन झोपी गेलास.
पण हे बोलताना माझ्या मनाचा एक क्षण विचार केला कारे तू. माझ्या घरातून तुझ्या तुझ्या घरी हे कसलरे वाक्य म्हणजे हे घर माझ नव्हतच का कधी? कानात अग्नी सुया टोचलेला भास आणि मेंदूला येत असलेल्या असंख्य झिणझिण्या घेऊन मी डोक्याला हात लावून ती काळी रात्र एका कोपऱ्यात बसून रडून काढली.
डोळ्यातले अश्रू अनावर होते, अंगातला कम्प ओठांची थरथर थांबतच नव्हती. विचारांच्या थैमात आपल्या लग्नानंतरची पहिली रात्र माझ्या डोळ्या समोरून तरळून गेली. तुझ्याच स्पर्शाने शरीराला आलेली ती पहिली शिरशिरी आणि अनामत भीतीने झालेली ती ओठांची थरथर काय गोड क्षण होते ना ते.
पण आजच्या कंम्पनामध्ये आणि तेव्हाच्या कंम्पनामध्ये जमिन आसनाचा फरक होता रे. हो जमिन आसनाचा फरक.
गोड क्षण कधी कडू झाले समजलेच नाही. काय चुकल होत रे माझ. तू चुकला होतास असे मी म्हणणार नाही. मान्य आहे मला तुला सर्व बाजू सांभाळाव्या लागतात. आई, वडील, भाऊ, बहीण, बायको या सर्वांमध्ये समतोल राखतांना तुझी कसरत होती. मलाही ते दिसतेय.
तु कित्येक वेळा मला म्हणतोस ही जरा समजून घे. थोड ऍडजस्ट कर केल नारे तुझ्यासाठी ऍडजस्टमेंट नाही केल का? कित्येकदा मला हे सांगतांना तुझी झालेली गळचेपी चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसली आहे. पण माझी कुचबना तुला दिसली कारे. माझी कुचबना बोल ना त्याच काय.
माझी होणारी कुचंबणा मी तुला नाही सांगणार तर कोणाला सांगू. सांग ना खदखदणारी गोष्ट तुला सांगितली की, माझ मन कस पिसासारख हलक होईल, अस वाटत होत. एक मोकळे पणाचा अनुभव घेईल अशी वेढी आशा होती रे माझी.
पण माझ्या अपेक्षांची इमारत पत्त्याच्या बंगल्या सारखी कोसळली बघ. कालचे तुझे बोचरे शब्द भाल्यासारखे काळजात घुसले किंबहुना रुतले. कस काय बोलू शकतोस रे तू हे जहाल वाक्य. फक्त तुम्हा सर्वांसाठी खास करून तुझ्यासाठी मी माझ राहत घर सोडले रे.
जिथे मी लहानाची मोठी झाली. खेळले बागडले माझ्या खेळणी, मैत्रिणी माझे आई, वडील, भाऊ, बहीण सर्व मागे सोडून आले मी कायमची फक्त तुझ्यासाठी. राहून बघ कायमच बाहेर. हो कायमच मी आली तुझाकडे तस अगदी तस अगदी एकट.
सर्व सोयीं युक्त एका सोन्याच्या पिंजऱ्यात पावलो पावली अपमान करून घेत. कोणत्याही मोबदल्याची अपेक्षा न ठेवता राहू शकशील जमेल. सोप नसत रे ते माझ्यासाठी तर नक्कीच नव्हत. तरी मी आले सर्व सोडून फक्त आणि फक्त तुझ्यासाठी.
पण हे सर्व सोडताना आणि एक महत्त्वाची गोष्टही मी सोडून आले जी तुझ्या नजरेला कधी आलीच नाही रे माहिती कोणती? माझा स्वाभिमान ठेवलाय मी काढून कायमचा तुझ्या घरा बाहेर. कधीतरी जाऊन शोध घे त्याचा बघ सापडते का तुला आणि हो जरा बघ किती मळून फाटले ते.
किती घाण झाले अपमान, थट्टा, चेष्टा यासारख्या असंख्य शितोडयांनी बघाशील नारे एकदा माझ्यासाठी आणि हो जमलंच तर आणखी एक कर मला या घरात बायको म्हणून स्थान दे आश्रित म्हणून नाही. कारण मी आश्रित नाही खरच मी आश्रित नाही.
मित्रांनो हा लेख आवडला असेल तर आपल्या मि-त्र मैत्रिणींसोबत तसेच नातेवाईकांसोबत शेयर करा.
अशाच अने-क माहितीपुर्ण लेखांसाठी आ-ताच आपले फेसबुक पे-ज लाईक करा.
